(کلاسیک نیمایی)

کلاسیک نیمایی پیش می تازد

با وجود گذشت ایامی کوتاه از تولد قالب کلاسیک نیمایی اثر هایی که می رسد روز به روز زیباتر و زیباترند . تا کنون بیش از سی قطعه سروده رسیده است که به خاطر رعایت حق شاعران کم کم روی صفحه می آید تا دوستان علاقمند با مطالعه ی آن در امتیاز دهی به اشعار خسته نشوند.

از تمامی دوستان تقاضا دارم این اشعار را بخوانند و نظر خود را در مورد آن بیان کنند . امتیاز های ما از ده الی صد است : یعنی ممکن است شعری 27 ببرد و شعری 89  خواهش می کنم نظر خود را در این موارد بیان نمایید . ما سعی خواهیم کرد روزی حداگثر سه شعر را روی صفحه نمایش دهیم . در پایان برای سه نفر که امتیازشان بیش از دیگران است طبق روال گذشته جایزه ای نفیس در نظر گرفته ایم . البته شرایط مسابقه در فیس بوک است و در این جا هم برای اطلاع باز به عرض دوستان می رسانم :

شرایط شرکت در مسابقه ی شعر :

1 = تمام اشعار باید در قالب کلاسیک نیمایی باشد

 2 = انتخاب موضوع کلا آزاد است

3 = تعداد ابیات نباید از ده بیت تجاوز کند

4 = وزن و قافیه  و ردیف کاملا آزاد است

5 = هر اثر به طور کلی امتیاز می گیرد یعنی بر خلاف اقتراح بیت بیت امتیاز نمی گیرد

6 = امتیاز ها از 10 است تا 100

7 = دوستان آزادند که ابیات کلاسیکی را به شرط اشاره به شاعر آن از اشعار دیگران استفاده نمایند حداکثر دو بیت ) )

8 = برای هر مشکل وزنی 10 امتیاز کم می شود و با داشتن سه بیت که مشکل وزنی دارد در از دور مسابقه خارج است و البته این نوع اشعار روی صفحه نمی آید ولی به شاعران عزیز اطلاع خواهیم داد تا آن را اصلاح کرده و یا اثر جدیدی ارسال نمایند /

9 = از دوستانی که شعر می فرستند خواهشمندیم حتما ایمیل خود را هم ارسال نمایند

10 = فرصت مسابقه تا تا اول بهمن ماه 1390 است

طبق روال اقتراح به هیچ وجه اسامی شاعران مگر برندگان اعلام نمی شود

. این برای آن است که مبادا دوستی از ایراد گیری شعرش توسط دیگر دوستان ناراحت شده و یا احتمالا نظر دوستانه در امتیاز دهی اثر بگذارد

ممنونم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

سه اثر دیگر به نظر دوستان می رسد خواهشمندیم واقعا امتیازی را که لایق می دانید مرقوم بفرمایید :

====================================

غزل پنجم :

چهره ها بس خجل

که به جان بد کردند

و چه زیبا ، سخنی هیچ نگفت

در حقیقت گفتا:

خاک گاهی خجل از شرم گِل است

هر که بد گفت زبد خود خجل است

زندگی حرف دل است

من در آن بحر سکوت

زندگی را به حقیقت دیدم

سخنش سنجیدم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

غزل ششم

هیچ می دانی

گفت باید ریشه در ایمان کند

شاخه در اوج سماء

ورنه چون زلف بتان

در سر شانه پریشان گشتن است

جفت حرمان گشتن است

سایه خوش گفت :

جام بشکستند و اکنون وقت گل خون می خورند

حاصل آن توبه کردن این پشیمان گشتن است

از لب پیمانه گر سر می رود دل بر مگیر

مرد را از جان گذشتن به زپیمان گشتن است

حالیل باز

هیچ می دانی

دل اسیر گفت توست

چشم ایمان گشته باز

گر چه شمشیر عدو

در پی جان گشتن است

================

غزل هفتم  

عشــق مولا
نام مـــولا بـر لبــــم
بر دل تنها و پر دردم قســم
نام مولا شد دوای هـر الــم
ناتــوانست این قــلم
عشــق مولا

-------------------------------

ساده مــی گـویم
ساده خوانم عشــق را
" دوستت دارم " همین بـس بنده را
با تو دارم لحـظــــه هـایـی زنـــده را
ساده خوانم عشــق را
ساده مــی گـویم

 

نظرات شما عزیزان: